Planując transport towarów niebezpiecznych, należy zachować szczególną ostrożność i precyzję. Trzeba przy tym pamiętać o Konwencji ADR i jej założeniach. Nie wystarczy bowiem napisać na naczepie „UWAGA, Niebezpieczny ładunek!” i powiedzieć kierowcy, żeby jechał ostrożnie na zakrętach. No właśnie, co jeszcze powinien wiedzieć spedytor?

Na początek, powiedzmy, czym jest Konwencja ADR. Jest to umowa, sporządzona w 1967 r. w Genewie i dotyczy przewozu towarów i ładunków niebezpiecznych. Obowiązuje w 48 krajach i jest nowelizowana co 2 lata w roku nieparzystym. Ostatnia nowelizacja była w 2015 roku, czyli kolejna będzie miała miejsce w 2017 r. Co ciekawe,
do 1 lipca roku, w którym pojawia się nowa wersja, można stosować przepisy jeszcze tej starej. Treść ADR składa się z umowy właściwej i dwóch załączników: A i B. Ten pierwszy obejmuje podział wszystkich produkowanych na świecie materiałów niebezpiecznych na 13 klas zagrożeń, a także warunki pakowania towarów niebezpiecznych, wymagania w zakresie oznakowania towarów, opakowań i pojazdów przewożących towary niebezpieczne oraz warunki badań technicznych opakowań i ich specjalnego znakowania. W tym miejscu, można też odnaleźć informację o przewozie i manipulowaniu ładunkiem w jednym pojeździe. Załącznik B to zbiór pozostałych wymagań, takich jak: konstrukcja i dopuszczenia pojazdów, dodatkowe wyposażenie jednostek transportowych, wymagania w stosunku do załogi pojazdu oraz osób uczestniczących w przewozie, dokumentacja wymagana przy przewozie, a także wymagania nadzorowania pojazdów oraz ograniczenia przejazdu przez tunele.

Poniżej klasyfikacja towarów niebezpiecznych:

Przykładowa tablica na pojeździe.

Ponadto, taki pojazd musi być wyposażony w co najmniej 2 gaśnice, klin służący do zabezpieczenia pojazdu podczas postoju na powierzchni pochyłej, dwa trójkąty ostrzegawcze, kamizelkę ostrzegawczą, łopatę, ale także latarkę, okulary ochronne, płyn do płukania oczu, maskę ucieczkową, jak i pojemnik do zbierania niewielkich ilości uwolnionego ładunku. Co więcej, kierowca powinien przejść specjalistyczne szkolenie.

Umowa ADR nakazuje też, aby przewoźnik, firma odbierająca i wysyłająca towary niebezpieczne współpracowała z „doradcą ADR”- doradcą ds. bezpieczeństwa, który ma pomóc w realizacji wymagań nałożonych przez konwencję, sporządzić obowiązkowe sprawozdania roczne do wojewody, a także wprowadzić odpowiednie procedury i instrukcje bezpieczeństwa. Kto może zostać takim doradcą? Może to być osoba, która posiada świadectwo w zakresie przewozu drogowego, przewozu koleją lub przewozu żeglugą śródlądową towarów niebezpiecznych.

Warto zwracać uwagę na to, czy transport spełnia wymagania Umowy ADR, bowiem za nieprzestrzeganie ich, możemy być zobowiązani do zapłacenia wysokich kar.

autor: Joanna Popiel